دانشجویان تاریخ فرهنگ و تمدن84،دانشگاه رضوی

دانشگاه رضوی،تاریخ فرهنگ و تمدن،ورودی 84

دانشجویان تاریخ فرهنگ و تمدن84،دانشگاه رضوی

دانشگاه رضوی،تاریخ فرهنگ و تمدن،ورودی 84

مسجد جامع تبریز

مسجد جامع تبریز/محمد انصاری نژاد         

این بنا در اخر بازار تبریز و ضلع جنوبی صحن مدرسه ی طالبیه و بین مسجد حجت الاسلام و مسجد میرزا اسماعیل قرار دارد و یکی از قدیمی ترین ابنیه ی شهر به شمار می رود. به طور قطعی نمیتوان تاریخ ساخت مسجد را مشخص کرد. عده ای بنای مسجد را به صدر اسلام و بانی ان را عبد الله بن عامری ذکر می کنند. عده ای دیگر بنای اولیه ی مسجد را مربوط به دوره ی سلجوقی می دانند. حاج طالب خان تبریزی بانی مدرسه ی طالبیه تبریز در سال 1087 ق در وقف نامه ی خود از این مسجد به نام جامع کبیر نام می برد. در مجموع میتوان گفت که بنای اولیه ی مسجد حداقل مربوط به دوره ی سلجوقی بوده و در دوره های مختلف ، از شکوه و اعتبار برخوردار بوده.

بنای کنونی مسجد ، مستطیل شکل است و کلا با اجر و گچ بنا شده و دارای دو ورودی است که یکی در جانب شمال قرار دارد و دیگری از طرف جنوب به کوچه ی مجاور باز می شود. از در دومی ابتدا وارد آلچاق مسجد و از آنجا وارد مسجد جامع می شوند. کف مسجد از سطح زمینهای اطراف پایینتر است که گواهی بر قدمت بنا محسوب میگردد.

طول مسجد که از جنوب به شمال امتداد دارد ، حدود 62 متر است و قسمت وسط ان دارای طاق بلند و بزرگی است ، 15 متر عرض دارد. طول مسجد به دو قسمت تقسیم می شود : قسمت اول که قدری کم عرض است به طول 28 متر، از بخش جنوبی که به طول 32 متر است به وسیله ی دو جرز عریض مجزا می شود. در انتهای این قسمت ، محرابی از سنگ مرمر سفید ساده با طرحهای مارپیچ تزئینی به شیوه ی صفوی به چشم می خورد. در دیوارهای شرقی و غربی قسمت جنوبی تعمیراتی از دوره ی قاجار باقی مانده است.

پایه های این مسجد بسیار قطور و اجرهای ان فوق العاده بزرگ است. مجموعه ی مسجد بسیار ساده و بی الایش و عاری از هر گونه کاشیکاری یا حجاری است. فقط در بالای طاق محراب ، کتیبه ای به خط کوفی از دوره ی ایلخانی باقی مانده است.

قسمتی از محوطه ی مسجد جامع به کتابخانه و حجرات طلاب عتمو دینی اختصاص داده شده که اخیرا به نحو چشمگیر و شایانی نوسازی و مرمت شده است. مسجد جامع در حال حاضر یکی از مراکز تحصیل علوم دینی و جزو افتخارات مذهبی شهر تبریز محسوب می شود.

مسجد جامع فعلی مجموعه ای از بنا های مختلف است که در دوره های گوناگون احداث یا بازسازی شده اند. هسته ی اصلی این مجموعه نماز خانه ای به نام جامع تبریز است و در طی تاریخ تعمیرات و تغییرات بسیار به خود دیده است. نماز خانه ی قدیمی ، محراب گچبری شده ای از دوره ی ایلخانی دارد . این محراب در کاوشهای اخیر نمایان شده و خطوط کلی قسمتهای از بین رفته ی ان را کارشناسان میراث فرهنگی بازسازی کردند. محراب دیگری از اثار دوره ی سلجوقی در این مسجد وجود داشته که از بین رفته است.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد